χρηματικός

-ή, -ό / χρηματικός, -ή, -όν, ΝΑ [χρῆμα, χρήματος]

αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στα χρήματα (α. «χρηματική αμοιβή» β. «χρηματικὴ ζημία», Πλούτ.)

νεοελλ.

φρ. α) «χρηματική ποινή»

i) (ποιν. δικ.) ποινή η οποία συνίσταται στην, υπέρ τού δημοσίου, καταβολή ορισμένου, σύμφωνα με τον νόμο, χρηματικού ποσού από τον δράστη ορισμένου εγκλήματος

ii) (πολ. δικ.) δικαστικό μέσο που έχει ως σκοπό να εξαναγκάσει ένα πρόσωπο σε ορισμένη πράξη, παράλειψη ή ανοχή ή επιβάλλεται ως κύρωση σε περίπτωση ανυπακοής και ανάρμοστης, γενικώς, συμπεριφοράς σε μια δίκη

β) «χρηματική αποζημίωση» — αποζημίωση σε χρήμα

γ) «χρηματικό ένταλμα» — εντολή πληρωμής ή και προπληρωμής προς το δημόσιο ταμείο, που εκδίδεται από τα αρμόδια, σύμφωνα με τον νόμο, όργανα

δ) «χρηματικό κεφάλαιο»

(οικον.) η χρηματική αξία αγαθών που συναποτελούν το πραγματικό κεφάλαιο

ε) «χρηματικός φετιχισμός»

(οικον.) μαρξιστικός όρος αναφερόμενος στη σημασία που έχει στο σύστημα τής ελεύθερης αγοράς το χρήμα ως προϊόν, τού οποίου η τιμή πώλησης προσδιορίζεται από τις δυνάμεις τής προσφοράς και τής ζήτησής του

αρχ.

(το αρσ. πληθ. ως ουσ.) οἱ χρηματικοί

οι κάτοχοι πολλών χρημάτων, οι πλούσιοι άνθρωποι.

επίρρ...

χρηματικώς /χρηματικῶς, ΝΜ, και χρηματικά Ν

νεοελλ.

σχετικά με χρήματα ή σε χρήματα ή με χρήματα («αποζημιώθηκε χρηματικώς»)

μσν.

(ως νομ. όρος) με πολιτική διαδικασία.